Eucharystia (zwana także najczęściej Komunią Świętą, Najświętszym Sakramentem, Najświętszą Ofiarą) to prawdziwe i rzeczywiste Ciało i Krew Jezusa Chrystusa, obecne pod postaciami chleba i wina.

Chrystus Pan ustanowił sakrament Eucharystii w Wieczerniku w czasie Ostatniej Wieczerzy, kiedy celebrował wraz z Apostołami tradycyjną Paschę żydowską. Jezus uprzedził swoją Paschę, czyli swoje przejście poprzez Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie do domu Ojca. To była Pascha Jezusa, w czasie której siebie złożył w ofierze jako Baranka niepokalanego za grzechy świata. Polecił, aby Kościół składał, ponawiał tę Ofiarę na Jego pamiątkę.

 

W Eucharystii Chrystus daje to samo Ciało, które wydał za nas na krzyżu, tę samą Krew, którą wylał za wielu na odpuszczenie grzechów. Eucharystia jest ofiarą, ponieważ uobecnia na naszych ołtarzach ofiarę krzyża. Jest jej pamiątką, a równocześnie udziela jej owoców Dobrze uczestnicząc we Mszy świętej, przyjmując Chrystusa w Komunii świętej, korzystamy z owoców Jego męki.

 

Eucharystia jest również ofiarą Kościoła. Razem z Chrystusem ofiarowuje się on cały i łączy się za wstawiennictwem Chrystusa z Ojcem, łączy naszą ofiarę z Jego ofiarą za wszystkich ludzi. Ofiara Chrystusa staje się więc także ofiarą członków Jego Ciała, czyli Kościoła. A życie wiernych, składane przez nich uwielbienie, ich cierpienia, ich modlitwy i prace łączą się z życiem, uwielbieniem, cierpieniem, z modlitwami i pracą Chrystusa i z Jego ostatecznym ofiarowaniem się Ojcu.

Eucharystia jest też zapoczątkowaniem niebieskiej chwały, czyli tej uczty, której się spodziewamy w domu Ojca.

 

 

Wskazania praktyczne i prawne:

 

·        uczestnictwo w Eucharystii (Mszy św.):

 

- W niedzielę oraz w inne dni świąteczne nakazane, wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej oraz powstrzymać się od wykonywania tych prac i zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci, przeżywanie radości właściwej dniowi Pańskiemu oraz korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego (kan. 1247 KPK).

 

- dni świąteczne nakazane na terytorium Polski (decyzją Konferencji Episkopatu Polski): 

 uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi – Nowy Rok – 1 stycznia

 uroczystość Objawienia Pańskiego (tzw. „Trzech Króli”) -6 stycznia

 uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało) – data ruchoma

 uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – 15 sierpnia

 uroczystość Wszystkich Świętych – 1 listopada

 uroczystość Narodzenia Pańskiego – 25 grudnia

 

- Nakazowi uczestniczenia we Mszy świętej czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest odprawiana w obrządku katolickim, bądź w sam dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia poprzedzającego (kan. 1248 - § 1 KPK).

 

- Wierni, którzy z racji wieku lub/i choroby nie mogą uczestniczyć we Mszy św. powinni przez transmisję radiową, internetową lub telewizyjną łączyć się ze wspólnotą Kościoła celebrującego Eucharystię.

 

 

·        przyjmowanie Komunii świętej:

 

- każdy ochrzczony ma prawo do przyjęcia Komunii świętej, o ile przepisy mu tego nie zabraniają (por. kan. 912 KPK).

 

- kto ma świadomość grzechu ciężkiego nie powinien przyjmować Komunii św. (por. KKK nr 1385, kan. 916 KPK). Aby odzyskać stan łaski uświęcającej, należy przystąpić do sakramentu pokuty. Przyjęcie Komunii św. w stanie grzechu śmiertelnego jest aktem świętokradztwa.

 

- do przyjęcia Komunii św. poza łaską uświęcającą, jak naucza katechizm, potrzeba jeszcze zachować post eucharystyczny: wierni przystępujący do Komunii św., powinni powstrzymać się od spożywania jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem wody i lekarstw, przynajmniej na jedną godzinę przed przyjęciem Komunii św. (wyjątek stanowi podeszły wiek, tzn. po rozpoczęciu 60. roku życia, lub obłożna choroba, por. kan. 919 §3 KPK).

 

- kto przyjął już Komunię św., może ją ponownie tego samego dnia przyjąć jedynie podczas sprawowania Eucharystii, w której uczestniczy (por. kan. 917 KPK).

 

- przystępując do Komunii św. na stojąco (w formie procesyjnej), należy przed jej przyjęciem przyklęknąć.

 

- III przykazanie kościelne obliguje każdego katolika do przyjęcia Komunii św. przynajmniej raz w roku, w Okresie Wielkanocnym (czas Komunii św. wielkanocnej trwa od Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego do Niedzieli Najświętszej Trójcy).

 

 Msze Święte

 

  W niedziele i święta nakazane:

 

      7.30,  9.30,  11.00, 16.00

Codziennie od poniedziałku do soboty:

 

              7.00,  18.00

 

 Kancelaria

 

 

 

Kancelaria czynna jest codziennie

 

bezpośrednio po Mszy św. wieczornej

 

z wyjątkiem niedziel i świąt.

 

 

Patron parafii

 

 

       Pismo święte Starego Testamentu mówi o Archaniele Michale jako jednym z najpotężniejszych duchów niebieskich, Wodzu Izraela, który towarzyszy temu ludowi w jego dziejach (Dn 10,13.21; 12,1). Jeszcze więcej o nim mówią starotestamentalne księgi apokryficzne (Księga Henocha, Apokalipsa Barucha, Apokalipsa Mojżesza). Michał w tych księgach występuje jako osoba pierwsza po Bogu. Jest Archaniołem, jednym z czterech najpotężniejszych duchów, księciem aniołów, obdarzonym szczególnym zaufaniem przez Boga i kluczami do nieba. On składa ofiarę na niebieskim ołtarzu świętego świętych; jest aniołem sprawiedliwości i sądu, aniołem łaski i zmiłowania, aniołem miłosierdzia Bożego. On wstawia się za Izraelitami, jest ich aniołem.

             W Liście Św. Judy Apostoła pojawia się jako walczący z szatanem o ciało Mojżesza. W Apokalipsie Św. Jana Apostoła ukazany jest jako stojący na czele hufców niebieskich walczących zwycięsko z szatanem i jego zwolennikami.

         We wczesnochrześcijańskim piśmiennictwie (Tertulian, Orygenes, Hermas, Didymus) uchodzi za Księcia Aniołów; Archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. On wstawia się za ludźmi przed Bogiem; jest aniołem Ludu chrześcijańskiego; On stoi u wezgłowia umierających a potem towarzyszy im w drodze do wieczności.