Namaszczenie chorych to sakrament ustanowiony przez Jezusa Chrystusa, wzmiankowany jako taki w Ewangelii według Świętego Marka (por. Mk 6, 13) i zalecany wiernym oraz ogłoszony przez Świętego Jakuba Apostoła: Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jk 5, 14-15).

Sakrament namaszczenia chorych jest sakramentem żywych. Kościół naucza, że jest to sakrament umocnienia i uzdrowienia. Jest on potrzebny nie tylko chorym, ale również ich bliskim we wspólnym przeżywaniu prawdy, że człowiek powołany jest do wspólnoty z Bogiem w wieczności.

Rytuał sakramentu namaszczenia chorych jednoznacznie znosi dawne uściślenia dotyczące udzielania tego sakramentu wyłącznie w przypadku tzw. niebezpieczeństwa śmierci (nie używamy dziś nazwy „ostatnie namaszczenie” lecz mówimy o „namaszczeniu chorych”).

Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość (KKK 1515).

Skutki sakramentu namaszczenia chorych są następujące (por. KKK 1532):

- zjednoczenie chorego z męką Chrystusa dla jego własnego dobra oraz dla dobra całego Kościoła;

- umocnienie, pokój i odwaga, by przyjmować po chrześcijańsku cierpienia choroby lub starości;

- przebaczenie grzechów, jeśli chory nie mógł go otrzymać przez sakrament pokuty (gdy chory jest przytomny, powinien przed przyjęciem sakramentu się wyspowiadać lub być w stanie łaski uświęcającej);

- powrót do zdrowia, jeśli to służy dobru duchowemu;

- przygotowanie na przejście do życia wiecznego.

Sakramentów dla chorych (pokuty, Eucharystii i namaszczenia) udzielamy na każde wezwanie do chorego, znajdującego się w niebezpieczeństwie śmierci. Okazję do przyjęcia sakramentu namaszczenia stanowią odwiedziny chorych w domach w pierwsze piątki miesiąca, które rozpoczynają się w naszej parafii ok. 8³⁰ oraz odwiedziny przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocy. W czasie Mszy św. w kościele sakrament namaszczenia chorych udzielany jest zbiorowo podczas rekolekcji wielkopostnych.

      Przed przyjściem kapłana należy przygotować stolik przykryty białym obrusem, na którym stawia się zapalone świece, krzyż, ewentualnie wodę święconą i trochę waty. Na tak przygotowanym stoliku kapłan kładzie Najświętszy Sakrament oraz olej chorych.